Pangandaran!

Ongeveer 1,5 kilometer van mijn huis af lag het busstation waar ik de bus naar Pangandaran pakte. Na 7 uur was ik eindelijk aangekomen en kon ik uit die oude bus. Daar spraken mensen mij direct aan of ik niet gebracht wilde worden op een motor of op een fiets. Ik vroeg aan de man hoe ver het was naar mijn hotel en hij antwoordde 4 kilometer. Ondertussen was ik bezig om het uit te zoeken op google maps. Als ik iets hier geleerd heb, is het dat je mensen nooit moet vertrouwen, omdat ze je van alles aan proberen te smeren. Mijn google maps liet zien dat het geen 4, maar 1,3 kilometer was naar mijn hotel. Dus liep ik gewoon naar mijn hotel. De anderen zouden pas om 03.00 aankomen 's nachts dus moest ik 's avonds alleen op pad. Na eerst een douche te hebben genomen in het hotel ben ik naar het strand gelopen en door gelopen om te kijken wat er hier allemaal was. Vervolgens ben ik in een restaurantje gaan eten, waarbij ik aan de praat raakte met een local. Ik vroeg hem wat ik hier het beste kon zien de komende dagen en hij vertelde mij hier alles over de omgeving. Na goed geïnformeerd te zijn, ging ik terug naar het hotel.

's Ochtends waren ondertussen ook de anderen aan gekomen ( twee Nederlanders en een Portugees). We hadden om 9 uur een trip gepland inclusief gids. Gelukkig wilden de twee jongens op de motor rijden en konden Judith en ik achterop zitten. Als eerst liet de man ons zien hoe ze cocosnoten plukten. De mensen moeten twee keer per dag in dezelfde boom klimmen en ze beklimmen zo'n 30/40 bomen per dag. Daarna reden we door naar een dorpje waar vrouwen de noten open aan het snijden waren. De gids liet ons ook zien hoe ze van het spul uit de cocosnoot bruine suiker maken. Dit laten ze dan verdampen. In dit zelfde dorp stonden ook hutjes waar mensen houten poppen maken voor hun shows. We zijn hier naar binnen gelopen en er stond een hele poppen verzameling.

Vervolgens gingen we door naar de Green Vallei. We moesten een berg op klimmen en links van de berg stroomde een rivier. Het was de bedoeling dat we op de terug weg met de stroming mee naar beneden gingen zwemmen. Je moest wel af en toe het water uit en over rotsen lopen om naar beneden te kunnen. Ook moesten we af en toe vanaf rotsen naar beneden springen in het water. Halverwege was er een grot in het water waar je ook in kon zwemmen. Het is vreemd om te zien dat bijna geen enkele Indonees kan zwemmen, want ze dragen allemaal reddingsvesten. In totaal hebben we er 2,5 uur over gedaan om naar beneden te komen. Eenmaal beneden aangekomen stond er een Indonesische lunch voor ons klaar. Hierna volgden we de gids naar de Green Canyon. Eerst moesten we een boot pakken naar de Green Canyon en vaarden we door de jungle. De boot stopte en we moesten het laatste stuk verder zwemmen. We zwommen door een cliff met hele hoge rotswanden aan allebei de kanten. Dit was zo mooi om te zien. Je moest wel opletten op de stroming, want er stond af en toe een harde stroming. Maar als je redelijk goed kon zwemmen was dit verder geen probleem. We pakten de boot weer terug naar de motors en vanaf daar reden we terug naar ons hotel. Daar liet de eigenaar ons rijstwijn proberen. Dit was alleen zo sterk waardoor het meer op wodka leek met een rijst smaak. De jongens gingen 's avonds verder naar Yogjakarta en Judith en ik bleven in Pangandaran. We zijn 's avonds nog gaan eten in een strandtent en daarna gaan slapen, omdat we moe waren van al het zwemmen.

Vandaag stond onze eerste surfles op de planning. Om 10.30 werden we opgewacht in het hotel door twee gasten die ons mee namen naar het strand. We kregen allebei een heel lelijk surfpak aan, haha. Eerst moesten we de bewegingen van het peddelen en het opstaan op de plank oefenen op het strand. Hij vertelde ook dat je als je gaat surfen op twee dingen moet letten: de stroming en haaien. Ik vroeg hem direct of er mensetende haaien hier in de zee zwommen en gelukkig zei hij nee. Vervolgens mochten we 1,5 uur lang surfen in de zee. In het begin was het moeilijk om te staan, maar de laatste drie kwartier konden we allebei staan. Na afloop lagen onze knieën, ellebogen en vingers open. Je schuift hier namelijk mee over de plank. s' Middags vonden we het tijd voor een massage. Er was namelijk 's ochtends een doofstomme man naar ons toegekomen die met gebaren en een dagboek waarin zijn klanten iets schreven kenbaar maakte dat hij een massage wilde geven aan ons. We gunden die man ons geld wel dus gingen we 's middags naar hem toe en kregen we een massage op het strand. Onze surfleraar had ons uitgenodigd om s'avonds in een hotel te komen eten waar hij muziek maakte. We zijn daar gaan eten en ondertussen speelde daar een leuk bandje. De volgende ochtend hebben we de bus gepakt terug naar Bandung.

Ik heb net mijn koffer ingepakt en over anderhalf uur pak ik de taxi naar de bus en vanuit daar gaan we naar Jakarta. Om 23.00 (Indonesische tijd) vliegen we terug naar Amsterdam. En dan zit mijn avontuur er weer op.