Bali, Gili's and Lombok!

Met twee vol gepropte tassen ging ik richting de airport. Mijn gastgezin bracht mij weg, maar na een kwartier rijden ontving ik een sms’je waarin stond dat mijn vlucht 3 uur vertraging had. Dit kwam door de vulkaan die nog steeds actief is op Bali. Mijn gastgezin nam mij daarom mee naar een traditioneel Indonesisch restaurant. Nadat wij lekker geluncht hadden, brachten zij mij naar de airport. Daar zag ik de anderen van de groep. De groep bestond uit allemaal Europeanen (Duitsers, Zwitsers, Oostenrijkers en natuurlijk Nederlanders). Op de airport moesten we uiteindelijk nog een uur langer wachten voordat we het vliegtuig in konden.

Eenmaal aangekomen in Bali splitsten we op en ging ik samen met drie anderen met de taxi naar Ubud. We arriveerden rond 23.30 in ons hotel en na één drankje gingen wij direct slapen. De volgende dag wilden wij vroeg weg om zo veel mogelijk van de omgeving te kunnen zien. We begonnen de dag met enkele tempels in Ubud en we namen een kijkje op de plaatselijke markt. Bali is zo anders dan Java, omdat Bali veel toeristischer is (dit is fijn, want nu wordt ik niet continue aangestaard en nageroepen). Tevens zijn de mensen op Bali Hindoeïstisch, waardoor er om de zoveel meter een tempel staat of beelden van Boeddha of van een olifant. Om 10.00 hadden wij afgesproken met twee Nederlandse meisjes die we al ontmoet hadden in Bandung. Zijn doen namelijk een ambassadors programma ook bij Aiesec. Met zijn allen bezochten we het paleis en dronken we koffie. We vertelden hen over ons plan om ’s middags een taxi te huren om de rijstvelden en de twee oudste tempels te bezoeken. Zij besloten om met ons mee te gaan. Al snel hadden wij een privé chauffeur en auto gevonden en reden we naar de rijstvelden. We liepen door de rijstvelden en de lokale mensen waren druk bezig met het plukken van de rijst. Als je een donatie gaf (je mag zelf beslissen hoeveel je geeft, maar je moet iets geven) mocht je verder door lopen. Dus eigenlijk snappen ze hier het doel van doneren niet, want je moet betalen haha. Vervolgens gingen wij door naar de oudste tempel van Bali. Voordat wij naar binnen mochten, moesten wij allemaal een sarong kopen zodat wij die over onze shorts konden dragen. Het was een grote klim naar beneden, maar de tempel lag mooi tussen de bossen. Toen wij verder liepen moesten we onze schoenen uit doen, omdat het een offerplaats was. Terwijl wij rond keken hoe de dingen geofferd werden, trapte ik bijna met mijn blote voeten in een dode duif. Deze werd dus ook geofferd. Na in dit tempel complex rond te hebben gekeken, vroegen wij aan de chauffeur of hij ons naar een restaurantje kon brengen. Dit restaurant lag tussen de rijstvelden dus we hadden een mooi uitzicht tijdens onze lunch. Hierna reden we door naar het water tempel complex. Toen we er aan kwamen was het er al druk. De Hindoes stonden in de rij om het water in te gaan. Vervolgens moesten ze hun hoofd onder elke waterstraal steken en een verhaaltje vertellen. Sommige mensen stonden zelfs een half uur stil in het koude water voordat ze aan de beurt waren. De mensen hier zetten niet altijd hun borden met teksten/ regels efficiënt neer. Zo stond er bij de uitgang dat je je haar vast moest doen voordat je het tempel complex in ging. Dit lazen wij pas toen we weg wilden… haha oeps. Vervolgens wordt je als je weg wil door een hele rij met kraampjes geleid. De ene verkoper is nog irritanter dan de ander, want ze proberen je hier van alles aan te smeren. Zelfs als je zelf met een sarong om loopt, komt er nog iemand naar je toe of je een sarong wil kopen. Na deze tocht gingen wij terug naar het hotel waar we de anderen ook weer zagen, omdat zij ook naar Ubud zijn gekomen. Met een deel van de groep zijn wij sushi gaan eten bij het restaurant naast het hotel. De vrouw vertelde dat ze op nummer 17 staan van de sushi restaurants. En dat kan zeker kloppen, want ik heb nog nooit zo lekker sushi gegeten. Aan het eind van de avond zijn wij naar een bar gegaan om de avond goed af te sluiten.

De volgende ochtend zijn we om 07.00 vertrokken uit ons hotel om de boot te nemen naar de Gili eilanden. Dit zijn drie eilanden voor de kust van Lombok en wij gingen naar Gili Trawangan. Dit is het grootste eiland van de drie en er komen veel Australiërs hier surfen en feesten. Nadat wij onze spullen hadden gedumpt in het hostel besloten we om naar het strand te gaan. We hebben heel de dag aan het strand gelegen en cocktails gedronken. Toevallig had ik die dag met Rianne (een vriendinnetje uit mijn jaarclub in Rotterdam) gewhatsappt en kwamen we er achter dat we allebei dezelfde dagen op de Gili eilanden zitten. Ik heb toen met haar en haar zusje gegeten. Daarna zijn we drankjes (jungle on the beach) gaan drinken. Aan het eind van de avond ben ik samen met de anderen nog gaan stappen. We konden het alleen niet laat maken, omdat we de volgende dag weer vroeg op moesten.

De volgende ochtend gingen wij namelijk snorkelen. We moesten al om 10 uur op de boot zijn. Op een veel te kleine boot gingen we richting de eerste stop. Elke keer als er een boot voorbij kwam, gingen onze boot zo hard schommelen dat ik er zeeziek van werd. Bij de eerste stop zag ik veel koraal en veel vissen rond zwemmen. Er zwommen koraal vissen rond, zoals anemoon vissen en roggen. Bij de tweede stop zag ik schilpadden rond zwemmen en volgens de man moesten hier ook kleine haaien rond zwemmen. Toen ik na de tweede stop de boot weer in wilde stappen kwam ik erachter dat toen ik mijn flipper had uit gedaan in het water ik mijn teen had open gehaald aan het koraal. Het bloedde enorm en ook mijn nagel was ingescheurd. Ik kon toen helaas niet meer de derde stop maken in verband met infectie gevaar. Vervolgens hebben wij op Gili air (dit is het tweede eiland) geluncht. Daarna zijn we weer terug gegaan naar Gili T en hebben we op het strand onder het genot van een cocktail naar de zonsondergang gekeken. Voordat we gingen stappen, ben ik nog langs een medische post geweest om mijn wond te laten reinigen. Hij gaf mij gaasjes mee en een soort jodium en dit moet ik nu twee keer per dag reinigen. Het stappen was lastig, omdat ik steeds moest opletten of er niemand op mijn teen ging staan.

Onze dagen op de Gili eilanden waren nu voorbij en ’s ochtends namen we de boot naar Lombok. Toen we aan kwamen in het hotel zag het er super mooi uit. We besloten om maar een scooter te huren om naar het strand/ centrum te gaan, omdat we daar te ver vandaan zaten. We waren nog niet eens twee straten verder en toen viel iemand van onze groep. Ik ben samen met iemand anders met haar mee geweest naar de arts om naar haar wonden te kijken. Ook heb ik beiden scooters naar het medische post gereden. Nadat haar schaafwonden behandeld waren, besloten we om niet meer op de scooters te rijden en te kijken of we lopend het strand en winkeltjes kunnen vinden. Na wat gedronken te hebben en verschillende winkeltjes gezien te hebben, wilden we een manicure laten doen. We kwamen in een heel klein huisje bij een vrouwtje terecht waar alle dieren (zoals kippen en honden) door elkaar liepen. De manicure was niet zo goed, maar we gunden het vrouwtje ons geld wel. Er is eigenlijk best veel verschil tussen de drie eilanden. Bali is heel toeristisch, heeft mooie gebouwen en de mensen zijn er relatief rijker. Op de Gili eilanden wonen heel weinig mensen. Je kan dit eiland in 1,5 uur rond lopen. Dit is vooral een surf/ feest eiland. En Lombok is veel minder toeristisch en de bevolking is hier veel armer. Dit leidt ertoe dat de mensen op Lombok veel vriendelijker zijn in winkeltjes, omdat er nog niet zoveel toeristen zijn.

Na de manicure was het ondertussen al donker geworden. We besloten om nog even een bank op te zoeken en om daarna met de anderen af te spreken in een restaurant iets dichter bij ons hotel. We hadden een pinautomaten gevonden en deze zat in een home stay. Het viel mij op dat er een meisje huilend iets tegen de hotel receptie zei. Ik en Judith dachten dat het een Nederlands meisje was en we vroegen of we haar konden helpen. Ze vertelden ons toen het hele verhaal. Ze had een scooter gehuurd en ze wist 100% zeker dat ze haar sleutel mee had genomen en op haar bed in haar kamer had gelegd. Ze ging toen douchen en op eens was haar sleutel weg. Toen ze beneden kwam stonden daar een aantal mannen haar op te wachten, omdat ze de scooter terug wilden. Maar ze had de sleutel niet meer. Nu blijkt dus dat degene achter de receptie heeft verteld op welke kamer ze zit en ze ondertussen dat ze aan het douchen was haar kamer zijn in gegaan om de sleutel te pakken. Ze moest ongeveer omgerekend 50 euro betalen aan de mannen en anders zouden ze haar niet met rust laten en zouden ze er nog meer mensen bij halen. Wij vertelden haar dat ze het of gewoon moest betalen of dat ze de politie moest bellen (maar dat is misschien geen goede optie, want je weet niet of de politie hier iets tegen doet en of ze niet mee gaan in deze corrupte bende). Uiteindelijk heeft ze het toch betaald. Ze was hier alleen op vakantie en ze wilde het liefst zo snel mogelijk weg. Hierna zijn wij terug gelopen naar het hotel en hadden we uitgelegd aan de anderen wat er gebeurd was. Een mevrouw van het hotel hoorde dit en waarschuwde ons om goed op je tas te letten. Ze vertelde ons dat ze ook laatst een verhaal had gehoord dat iemand met een mes de tas van een meisje dat achterop de scooter zat had afgesneden en haar had geraakt. De jongen op de scooter ging toen het meisje helpen in plaats van achter de andere scooter aan te gaan, zodat zij gemakkelijk kunnen ontsnappen. Tevens vertelden ze ons dat ze hier geld van toeristen proberen af te pakken via het verhuren van scooters. Uit deze verhalen blijkt wel dat je hier nog steeds goed op moet blijven letten, maar dit zijn natuurlijk ook net de ergste incidenten. Hierna zijn we uiteten gegaan en hebben we nog drankjes gedronken aan een bar.

Vandaag heb ik mijn tassen ingepakt en na wat gedronken te hebben, zijn we richting het vliegveld vertrokken. Ik ben nu weer in Bandung helaas. Ik had zelf nog wel langer op Bali willen blijven. Ik vond Bali zo’n mooi eiland door alle mooi gebouwen, paleizen en tempels. Hier wil ik zeker nog een keer naar toe terug, want ik heb nu te weinig van Bali kunnen zien. In deze drie weken heb ik een goed beeld kunnen krijgen van Indonesië. Het is een mooi land en het ene eiland is nog mooier dan het andere. Maar ik zie en hoor veel over corruptie en ligt veel afval overal en het contrast tussen rijk en arm is erg groot. Naast de mooi dingen zijn er hier dus ook veel minder mooie dingen.

Ik heb genoten van mijn tripje naar Bali, de Gili’s en Lombok. Nu moet ik helaas weer aan de slag voor mijn project.